حرفهای من(باباجون) به پسرم

سلام نمیدونم کی وچه وقت یا حتی با کی این نوشته ها رو میخونی  ولی این رو بدون چه باشم چه نباشم دوست دارم  توی این لحظه که شما دارین شیر میخورین من دراز کشیده در حال نوشتن هستم هنگامی که میخوام بنویسم نمیزاری و همش یاد گرفتی کیس رو خاموش میکنی پسرم پس من کی میتونم برای شما بنویسم موقع نهار وشام از ترس اینکه سفره رو بهم نزنی باید سرپا غذا بخوریم بازم من راضی هستم چند روزه مامان سمیه بخاطر شیر دادن به شما  وزن زیادی کم کرده و عصبی  شده ولی من باید این روزها رو تحمل کنم چون واقعا دوستش دارم ولی از خدا فقط سلامتی اونو میخوام نه بخاطراینکه خودم راحت شم بخاطر خودش چون اونم داره اذیت میشه پس بیا باهم اونو درک کنیم به امید روزهای خوب آینده وگذشتهای که داشتیم